τῶν (τοξευμάτων) σὺ ϑάλπος οὐχ ὑπ

θάλπος, τό, Wärme, Hitze; μεσημβρινοῖσι ϑάλπεσιν τοῖς ἡλίου, die Mittagsgluth, Aesch. Spt. 428; Ggstz χειμών, Ag. 551; ϑάλπος ἐν χειμῶνι σημαίνεις μολών 943; οὐ ϑάλπος ϑεοῦ οὐδ' ὄμβρος Soph. Trach. 144; πρὸς ϑάλπος ἡλίου Eur. Cycl. 540; μεσημερινόν Ar. Av. 1096; ϑάλπος ἄκαιρον ἢ κρύος Plat. Ax. 366 d; der plur. ist in Prosa sehr gew.; Ggstz ψύχη – ϑάλπη Xen. Cyr. 1, 2, 11, ῥίγη καὶ ϑάλπη Oec. 7, 23; Sp. Uebertr., τῶν (τοξευμάτων) σὺ ϑάλπος οὐχ ὑπ ex εκδραμεῖ, der brennende Schmerz, den meine Worte dir verursachten, Soph. Ant. 1073; sp. D. bes. von Liebesgluth, Ep. ad. 3 (XII, 11); μαλερόν Archi. 5 (VI, 207).